Wspomnienie
Pod powiekami obraz zapisany,
powiewem wiatru, słońca promieniem,
pieśnią co serce ukołysało,
tym jednym słowem, radosnym
westchnieniem.
To dla nas echo nuciło piosenki,
i mech posłanie wyścielał najtkliwsze,
to dla nas świat stawał się piękny,
a czas darował barwy najżywsze.
To naszym głosem krzyczało echo,
kiedy od skał wracało rozmarzone,
i unosiło nasz śmiech daleko,
i zapełniało, każdą świata stronę.
To my, szczęśliwi, w siebie zapatrzeni,
pod powiekami wciąż złączone dłonie,
tak dziś dalecy, tak utęsknieni,
we własne dłonie tulimy skronie.
autor
smutne oczy
Dodano: 2007-09-08 12:14:08
Ten wiersz przeczytano 393 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
ze względu na wolne,bardzo rozmarzone tempo wiersz
wiele zyskał.odsłaniasz nam powoli tajemnice waszego
szczęścia.przeuroczy jest ten wiersz,nie czytałam dziś
piękniejszego,naprawdę!
Twoja samotność śpiewa przestrzenią, i a Twoich oczach
słońca mrugają, dalszym uśpionym modrym westchnieniom,
dziś Twoje słowa rym otwierają, bo jakoś smutne krążą
po świecie, nie ma tych dawnych swawolnych ptaków,
kryją uśpione w suchym bukiecie i w pamiętniku łza
tęskna gniecie…