Trzy łzy

Jak talizmany na szczęście posyłam,
zakute myśli w tęsknoty szaniec,
dokąd mam pójść, gdzie się zgubiłam?
Tam gdzie nadziei nie będzie granic.

Trzy łzy spłynęły w dłonie ciemności,
pozłotą zalśnił rozpaczy czas,
nikt nie powita spóźnionych gości,
i wciąż jesteśmy i nie ma nas.

W pierwszej zaklęty, uśmiech daruję,
na dni pochmurne, na chwile złe,
w drugiej tęsknotę moją poczujesz,
gdy ją przytulisz do twarzy swej.

W trzeciej ukryłam wszystkie te słowa,
których nikt z nas nie powie już,
i uciec chcę i zacząć od nowa,
ile w nas jeszcze miłości złóż?

Te łzy, pieczęcie tego co trwało,
co najpiękniejszym miało być snem,
co wiary w przyszłość nam dodawało,
a dzień był dniem i nie był dniem.

autor

smutne oczy

Napisany: 2007-09-06 Dodano: 2007-09-07 00:07:52

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie