Wspomnienie!
Mojej klasie,z którą spędziłam ostatnie 9 lata życia. Klasie,która była ze mną przez podstawówkę i gimnazjum. ;* i z którą właśnie się pożegnałam.
Rozpacz namalowana.
Na twarzach pamiętnych na zawsze.
Bo każda z a p a m i ę t a n a .
Przez łzy czy uśmiech-no właśnie.
Echa obijające.
Po ścianach szkolnych ganiane.
Nie złapię tutaj już szczęścia
Los znowu pchnął nas w nieznane!
Ostanie uściski dłoni.
Znów nalot na czyjąś szyję.
I uśmiech na pożegnanie
Wspomnienie jednak w nas żyje.
Łzy naznaczyły policzki.
Ruszamy w przyszłość osobno.
Kiedyś spotkamy się znowu.
...będziemy dorośli-podobno.
To jest już koniec. Nie ma już nic. Jesteśmy wolni. Możemy iść.
Komentarze (1)
Sczerze muszę przyznać, że po przeczytaniu, jestem
pozytywnie zaskoczony :) Nie spodziewałem się, że
będzie tak dobrze. Muszę więc przeprosić. Wiersz
naprawdę dobry, pomysł, wykonanie, rymy, przesłanie...
Gratuluję :) Pozdrawiam