Wspomnienie
Niebo łzy pod stopy puszcza,
ziemia plony nowe sieje,
Ty poczywaj, odpręż oczy,
ukojenie daj swej duszy,
niech i ona coś poczuje,
niech że dotknie skrawek dnia.
Dzieje szare-pustki pełne,
w zieleń lśniąca się przemienią,
i pozwolą przenieść w pamięć,
chwile złota których brak.
Moment wzlotu i niepamięć,
przeplatają ciało Twe,
walczą godzą całe wieki męczą się.
To od ciebie bunt zależy,
więc nie poddaj nigdy się,
wspominając stare czasy,
że tam byłem-
obok Cię.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.