Wśród czerwieni
Każdemu złamanemu sercu...
Czerwone były róże, w ogrodzie marzeń
mych,
Czerwony jest też ogień, gasnący w sercu
mym,
Czerwona i ma miłość, co nie chce odejść w
cień,
I rani wciąż okrutnie, co noc, co dzień.
Czerwony to też piekieł otchłani mroczny
kolor,
Czerwona, więc też rana, co godzić śmie
Twój honor.
Niestety czerwień tęsknoty tworzy także
nieraz znak,
Co dzielić Nas pragnie, na zawsze, na
wznak…
autor
Duszek
Dodano: 2005-12-12 13:13:04
Ten wiersz przeczytano 444 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.