Wszystko jest niczym

Dać jej mógł wszystko.
Ona nie chciała,
mówili – wyrozumiała.


Dawał jej wszelkie bogactwa świata,
kupował miasta najpiękniej zdobione.
Ludzie go mieli już za wariata,
bo wziąć chciał ją za żonę.


Kupił kwiat biały
na znak czystej duszy
- oddałem majątek cały
a w sercu Pani wciąż prószy i prószy.
Czemu mnie Pani nie chciała?


Dama spoważniała
i kazała mu przestać.
Wstała ruszając z miejsca
stanowczo w jego stronę.

- Ależ pani, ja wiem– to szalone,
ale ja dla Pani to pójdę na całość!
Wzięła od niego kwiaty w dłonie.
- Wszystko tak piękne, że mnie zatkało,
słowa nie mogłam wykrztusić.

- Ależ miła, czy to wciąż za mało?
- Nie kochany, nie mam tu źle,
ale mnie Pan nie zmusi,
tak bez miłości to grzech.

Tylko miłość potrzebna do szczęścia,
może Pan na mnie rzucać zaklęcia.
Klejnoty nie ważne- szybko pogubię,
lecz bez miłości
nikogo nie poślubię.


Wziął ją w objęcia
dał czego nie miała
- brakowało jej szczęścia.
Rozpromieniała.

Nie było już uczucia bez wzajemności.
- dożyli w miłości wspólnej starości.

autor

shisha

Dodano: 2011-04-14 13:02:00

Ten wiersz przeczytano 436 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie