wszystko i nic

niech świat bedzie czasem jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki
niech ludzie smierć będą traktować jak dziecinne pogróżki
niech tytuł każdej ksiąki będzie nosił swoje brzemie
by łatwiej ludziom było zrozumieć jego istnienie
jak konieczność kochania
jak wieczność czekania
jak strumień w lesie
jak na namiętności kresie
i jedności uniesień
niech się wszysko wzniesie
niech powie,że żyje
i w swych myślach ukryje
bezmyślność kochania
i swego bezimiennego miłowania
niech się wszystko jedna
nic już nie ma.

autor

homer

Dodano: 2007-12-09 15:42:18

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie