Wtorek - przebudzenie

Ciąg dalszy…

Wstała Kasia wieczorem, na ciało rzuciła tusz,
dygnęła: - Bardzo dziękuję, będę uciekać już.
- Ja na to - usiądź chwilkę, zaparzę ci herbaty…
czy wiesz, że za ten numer należą ci się baty…?

Dokąd zmierzasz w tym stanie? Myślisz, że ci się uda?
Błądzisz, tu droga Kasiu, to tylko czysta złuda…
Ale dość już tych peror - przyszłość masz w swoich rękach…
Odparła - Te potyczki, to dla mnie wielka męka…

Nieraz błądzę, jak ognik zagubiony na bagnie,
boję się, że za chwilę - świat na głowę mi spadnie.
Staram się jak mogę, ale sił często brakuje,
Pan jeden mnie rozumie - z kłopotów mnie ratuje.

- Kasiu pamiętaj jedno - musisz zadbać o siebie,
samo się nic nie zrobi, a kto w przeszłości grzebie,
ten traci z oczu przyszłość, z teraźniejszością razem,
co jest kamykiem dzisiaj - jutro zaciąży głazem.

Gdy odwróciłem głowę - drzemała słodko mała,
więc kocem ją przykryłem, bo lekko dygotała.
Potem, wyszedłem z domu, cichutko zamknąłem drzwi,
kierując na nią opatrzność, co - mgłą - wymoszcza sny…



excudit
lonsdaleit

00:08 Czwartek, 7 kwietnia 2011 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2011-04-07 00:10:05

Ten wiersz przeczytano 1011 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie