Wybrani
Ofiarom katastrofy samolotowej 17 lipca 2014r
Nie płacz stróżu mój, jasny Aniele,
tu łez nadto, ludzka śmierć – rutyną,
nieproszona, wybuchem rozbłysła
nad samotną, smutną Ukrainą…
Biały gołąb zerwał się do lotu,
zaszumiały zielone wikliny,
aż do nieba dobiegło wołanie
o obronę dzielnej Ukrainy…
Wróć, gołębiu!... zawrócił w pół drogi,
za ojczyznę gotowy dać życie;
w Amsterdamie dzwon bije na trwogę,
tutaj ciszej jest, ciszej i ciszej…
Nas wybranych nie pytaj, dlaczego
krótko żyją niebieskie motyle;
dobra łąko, przyjmij nas, przygarnij,
Boże, pomóż nam i Ukrainie…
Przyjdź królestwo Twoje, daj nadzieję,
bliżej Ciebie, tym śmielej prosimy,
zanim będzie za późno, za cicho,
zanim pęknie serce Ukrainy…
Ola Bielarska
Komentarze (36)
Piękny wiersz, ku pamięci! Pozdrawiam!
ważny.
Ważny,poruszający wiersz Olu.
Serdeczności przesyłam.
Pięknie i bardzo przejmująco napisane.
Pozdrawiam
Trzeba pamiętać ...
+ Pozdrawiam (:-)}
Ładnie, ku pamięci.