wyciszenie

zaczynam cenić ciszę
i coraz lepiej słyszę
jak w bezmiar swej harmonii
pochłania hałas w głowie

bo wcale nie jest martwa
nieczuła na śpiew barda
jest przyjaciółką zmysłów
wyostrza je w spoczynku

faluje bezszelestnie
aż dźwięk ją nagle przetnie
i wtedy brzmi jak dzwon
którego ruchy grzmią
że serce złomowane
nie zbudzi hełmu ściany

z cyklu Wyciszenie copyright mago 2006

autor

mago

Napisany: 1992-09-26 Dodano: 2006-12-31 23:40:26

Ten wiersz przeczytano 1231 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie