Wyciszenie
Przy brzegu morza
siedzę samotnie.
Ciepły wiatr zaczepia
mnie zalotnie.
Pieści kibić,
zagląda w oczy,
rozwiewa na twarz włosy.
Bezkres przestrzeni
onieśmiela.
Rytmiczny szum fal
uspokaja.
Lubię te chwile
wyciszenia.
Wiele spraw mam
do przemyślenia.
Wsłuchuję się
w serca bicie.
Może lepszy scenariusz
wymyślę na życie?
Zbieram myśli rozbiegane
te chciane i niechciane.
Wiem, z wiarą i nadzieją.
do przodu pójdę
Niepewność i skrupuły
się rozwieją.
Bardziej zaufam
intuicji.
Wyjdę z inicjatywą
do ludzi.
Może miłość się zbudzi?
Więcej pewności
mieć muszę.
Na pewno znajdę
przyjazną duszę.
Cieszyć się będziemy
życiem,
otoczenia czarującym
pięknem.
autor
@Krystek
Dodano: 2019-07-06 09:53:53
Ten wiersz przeczytano 564 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Takie momenty są dane każdemu.
melancholijne rozmyślania o samotności - więcej wiary
i odwagi życzę:-)
pozdrawiam
Otoczenie pięknieje, gdy jest się z bliską osobą.
Z przyjemnością przeczytałem.
Pozdrawiam i do zobaczenie może kiedyś pod moim
wierszem. :)
Rozważania nad brzegiem morza, szczególnie latem,
wyciszają, przynoszą dobre myśli.
Pozdrawiam serdecznie :)