Wykrzywiają maski oderwane od...

Patrzę
Gdy tak przechodzą obok
Przyodziani w teatralne maski
Wykrzywiające się ze starości
Marząc by choć na chwilę
Oderwać się od chodnika
Nam siwiały tylko żyły
Kiedy unosił nas kurz
W tym samym kierunku
Gdy korzenie wpuściliśmy w siebie
Konarami ramion pieczętując szczęście
Zerwane do lotu
Nawet wiatr
Zrywał szare kapelusze
Z głów zupełnie zwykłych ludzi
Lecz czas pędzi obok
Nie ma butów
Nie zostawił śladów
Na rozstaju dróg
Bezdomny anioł stał
Piórem kormorana zapisując historię
Na swym nadgarstku

CYKL: Kormoranów zakwitły piórka

autor

AnnieSummers

Dodano: 2006-10-16 06:53:02

Ten wiersz przeczytano 429 razy

Oddanych głosów: 34

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie