Wymazać z pomieci
Słowa plątały się z myślami
Łzy zapiekły,zamgliły wzrok
Niszczyłeś,małymi krokami
Byłam....a w koło mnie mrok.
Nie sięgałam po niemożliwe
Twe słowa wzmagały mój smutek
I nic nie było prawdziwe
Mej naiwności to skutek
Stałam się mała.że prawie mnie nie ma
I wszystko razem tak bardzo bolało
Zniszczyłeś duszę,nawet marzenia
Ból...to tylko zostało
Do głosu dopuściłam pragnienie
To jak modlitwa i błaganie
Nadszedł czas pokonać cierpienie
Tylko jak uwierzyć...że ból nie
zostanie.
Mężowi.....
Komentarze (13)
Smutny wiersz.
literówka - pamięci
Pozdrawiam.
Poruszające słowa. Wiele uczucia zawarłaś w owym
wierszu. Mam również nadzieje, że po tym smutku zawita
radość Pozdrawiam:)
Bardzo piękny wiersz Wiesiu. Szkoda, że taki smutny,
ale mam nadzieję, że po smutnych przyjdą wesołe.
Pozdrawiam.
Dzieki.ból psychiczny boli,
Bardzo osbisty wiersz Pełen rozgoryczenia bółu
Musiała Pani wiele wycierpieć
Ale widzę że pozostała jeszcze nadzieja i to jest
najważniejsze
Pozdrawiam serdecznie życzę wielu sił i wiary w lepsze
jutro :)
Bardzo osbisty wiersz Pełen rozgoryczenia bółu
Musiała Pani wiele wycierpieć
Ale widzę że pozostała jeszcze nadzieja i to jest
najważniejsze
Pozdrawiam serdecznie życzę wielu sił i wiary w lepsze
jutro :)
Dzięki za komentarze...i wystarczy zawołać a każdy
komentarz...uśmiech wywołać
Ładnie, choć smutno...a ból?Minie, trzeba otworzyć się
na nowe i dobre wydarzenia:)
Poruszajace slowa przytulam mocno pozdrawiam
Dzięki...uśmiech posyłam
Odbicie wymaga upadku na dno, a wówczas już tylko
pozostaje lot w górę ...
Niegasnącej nadziei życzę :)
Przejmujący wiersz... szczery i pełen bólu... Dobrze,
że jest nadzieja na końcu... Czas zawsze leczy rany,
warto w to wierzyć! Pozdrawiam ciepło;-)
Słowa pocieszenia przyjmę z wdzięcznością
Pozdrawiam