Wymyśliłem sobie Ciebie

Wiersz ten dedykuje wszystkim którzy myślą,że świat o nich zapomniał.

Wymysliłem sobie Ciebie.Głową, ręka, oczami nie ruszając wcale.
W krótkim bardzo czasie zakochałem się w istocie Twej doskonałej.
Każdego ranka Cię widzę, gdy budzę sie nagle w samotnej pościeli.
I te oczy bardzo smutne, które chcą, abym to ja je rozweselił.
Na łudząco nie-białej, znajdującej sie w moim pokoju , ścianie.
Twarz piękną namalowałem, starannie czarną paletą, na niej.
I gotowy byłem umrzeć za ten portret amatorsko namalowany.
Choć byłaś fikcją, to jednak byłem w Tobie zakochany.
I wtedy stało się coś, czego się nie spodziewałem.
Wszedłem do pokoju,a na ścianie już Cię nie ujrzałem.
Na fotelu mym ukochanym siedziała przyjaciółka me serdeczna.
Popatrzyłem na nią i zrozumiałem kto jest miłością mą odwieczną.
Za rękę ją wziąłem i pośpiesznie opuściliśmy to puste pomieszczenie.
Ty, czytelniku drogi, bardzo uwaznie obserwuj swoje otoczenie!

Nigdy nie zapomina,trzeba to umiec dostrzec.

autor

MauRo

Napisany: 2007-02-09 Dodano: 2007-02-17 18:02:21

Ten wiersz przeczytano 475 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie