Wyobcowanie

Dla wszystkich rodaków czujących wyobcowanie w Naszej krainie dzeszczu!!!

Kiedym lata minione zapytana była:
,,Jaką widzisz swą przyszłość w odległej przestrzeni?"
Skowronek w ten czas śpiewał a ma dusza żyła,
Dziś czuję tylko pustkę, której nic nie zmieni.

I choćbym wśród odchłani ujrzała blask słońca,
Znalazła wodę życia i bez tchu z niej piła,
Czyż w ten czas dotrę szybciej do cierpienia końca?
A moja czysta dusza, znowu będzie żyła?

Ledwiem oczy otworzę już obcość mnie wita,
Mewy zamiast kogutów budzą ludzi ze snu,
Na ulicach głupawa znów podąża świta,
Czemuż w tym nędznym biegu wciąż brakuje mi tchu?

Bo nie w taką melodię, mój wiatr w sercu mi grał?
Świat wartości nie taki, kołysał mnie do snu?
Może mój nauczyciel, nie tę lekcję mi dał?
Czy ja w końcu poczuję zapach letniego bzu?

Lecz choćby świat płakał i tonął w strugach deszczu,
Pozostań nadzieją mój wielki, drogi wieszczu!

autor

Madzia.B

Napisany: 2008-09-04 Dodano: 2008-09-05 12:19:49

Ten wiersz przeczytano 694 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabiczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie