Wypalam się

Chwilami ochota do życia mi mija.
Jak tandetna piosenka kończę się i wypalam.
Łzy znów strumieniami płyną po policzku,
A gdy patrze w lustro w mych oczach widzę pustkę,
One są już martwe...
Poznać po sobie tego nie daję,
Lecz ja już naprawdę nie daję rady.
Wszyscy widzą ten piękny uśmiech na mej twarzy.
Lecz on również jest pusty,
Bo w sercu tyle bólu się kryje.
Nie potrafię już wydobyć z siebie tego blasku.
W gwiazdach odpowiedzi już znaleźć nie umiem.
Co się ze mną dzieje?
Nie rozumiem tego.
Samotność, brak zrozumienia i uwięzienie.
Brak czułości, bliskości, miłości.
Słońce dla mnie już nie świeci.
Jest mi zimno.
Przytul mnie!
Uratuj mnie!
Nie pozwól mi się do końca wypalić!

autor

RuRcia

Napisany: 2007-11-19 Dodano: 2007-12-08 15:11:05

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie