Wypowiadam wojnę...miłości!

Miłość, cóż to takiego jest?
Każdy o niej pisze, woła i szuka
Mówią, że jest dobra i nadzwyczajna
Niezastąpiona, tylko czy to prawda?
Nie!
Nienawidze miłości, zabrała mi to co najcenniejsze dla mnie jest
Kiedyś w klatce zamknęłam marzenia i nadzieję
Schowałam je głęboko w sercu
Miłość przyszła, klatkę otowrzyła
Marzenia uwolniła
A zamiast nich nienawiść zamknęła

Poznałam smak tej cudownej miłości
Tej samej o której piszecie, którą tak wielbicie
Odwiedziła mnie na krótką chwilę
W czasie tej chwili zabrała wszystko, pozostawiając tylko pustkę
Przez nią w sercu nie mam nic
Nie ma w nim szczęścia i radości
Nie ma żadnego uniesienia, tajemnych głębin
Tylko wina i kara

Nie będę płakała i sie zadręczała
Że sama zostałam
Wypowiadam jej wojnę!
Zrobie wszystko by zniknęła
By umarła i nigdy juz nie powróciła
Zgiń przepadnij podstepna lisico!

Z zazdrości przychodzisz i niszczysz
To co piękniejsze od ciebie jest
Moje serce przepełnione jest żądzą zemsty
Chęcią twojej śmierci!

Kiedyś jeszcze się spotkamy
Ale już nie pozwole byś wtargnęła do serca mego
Zdepczę cię jak robaka i wyrzucę jak śmiecia
Będę studiować czarną magię
By móc przeciwstawić się tobie!
I choć przeklinać mnie będę, że niszcze to co podobno najpiękniejsze jest
Nie cofnę się przed niczym
Jesteś fałszywa i nie posiadasz żadnych ograniczeń
Od dziś ja też ich nie posiadam
Nienawiść ? dużo jej mam
Wystarczy mi by zniszczyś cię!

Ona zniszczyla wszystko...

autor

Stephanie D.

Napisany: 2005-06-26 Dodano: 2005-06-26 11:57:59

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie