Wyrok
Wyrok brzmiał srogo dożywocie
Skazałaś me serce rozstaniem
Oplotłaś duszę w tęsknocie
Wygnałaś chłodu szeptaniem
Amnestie cisnęłaś w błoto
Skazańcem mnie uczyniłaś
Ołowiem pokryłaś złoto
Jadem cierpienia poiłaś
Banitą jestem miłości
Nadziei nie znajdę w twej twarzy
Kroczę aleją nicości
Nasz płomień już się nie jarzy
Wspomnieniem tylko karmiony
Przemierzam życia dolinę
Na ścieżkę żalu rzucony
Z Hadesem na łajbie popłynę
Gdy daty odległe nastaną
A jasność się w sercu objawi
Gdy nazwę kogoś kochaną
Ten ktoś mnie wnet ułaskawi
autor
duch1978
Dodano: 2014-01-23 20:53:11
Ten wiersz przeczytano 1487 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Zgadzam się ze Smutną. Wiersz piękny. Pozdrawiam
serdecznie
Oj jak romantycznie, bardzo lubię wiersze pisane
sercem mężczyzny zakochanego lub zranionego, są bardzo
prawdziwe i głębokie, jak Twój wiersz...bardzo na
tak:-) Pozdrawiam miło
Dobrze napisany, rytmiczny, intrygujący...
Tam zakonczenie romantyczne, a wiersz wzruszajacy i
jeszcze raz: podoba mi sie :) pozdrawiam
Romantycznie....podoba mi sie ;)
Ułaskawienie dzięki miłości...
:)
"Banitom jestem miłości"
mysle, ze banitą
"Z Hadesem na łajbie popłynę"...mysle, ze to Charon
przewozil dusze...za obola:)
Pozatym intrygujaco:)
Pozdrawiam:)