- wyrzut sumienia -

niebo niebieskie...
pełne uroku
słońce pieszczące promieniami
uśmiechające się przyjaźnie
drzewa weselące barwą zieleni
kwiaty wonią swych pąków...
dodające lekkości powietrzu
zapach ziemi zmieszany...
z zapachem dymu z ogniska
a twarz wciąż...
z niewytłumaczalnym grymasem
opadniętymi kącikami ust
oczami utkwionymi w jeden punkt
jakże nie pasującymi...
do krajobrazu...
znów wyrzut sumienia
z braku przystosowania się
do przebudzonej wiosny...

autor

myśli nieuczesane...ona

Napisany: 2007-04-16 Dodano: 2007-04-16 17:59:31

Ten wiersz przeczytano 488 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie