Wyścig życia

Nie bez racji
Nazwano, że stres
To dorobek cywilizacji.
Szalone tempo życia,
Brak regeneracji -
Pośpiech
Napięcie
Terminy
Prędzej
Więcej
Dalej
I zarwane noce -
Wydadzą już wkrótce
Swoje owoce:
Zszarpane nerwy,
Brak werwy,
W domu zgrzyty i tarcia
I oto już stres
Nie do odparcia.
Stres -
To wyczerpania kres.
Człowieku zwolnij!
Nabierz oddechu
Niczego nie zbudujesz
Jeśli nie przyhamujesz.
Unikaj nacisków i presji,
Bo dojdziesz do depresji!

Julian Niestoruk

autor

Ju-li-an

Dodano: 2006-11-12 07:32:34

Ten wiersz przeczytano 503 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie