Wywczasy przy ratowniku

Moliczko! - ja uważam, ze takichrzeczy - nie powinno
się robić z przygodną osobą z litości lub - przez tzw.
przyzwoitośc, bo - rzekomo - należałoby się
"przeespać". Nie robi się tak przaz szacunek dla
kobiety i samego siebie.
A wracająć bezpośrednio do wiersza:ona uparla się na
malżeństwo - a jakie - to widać z wiersza.Chłopak znał
życie: msz. - miał rację.
Pozdrawiam serdecznie:)

Stefi! - to dokladnie jest ten ambaras, o którm
jastrzu - za Boyem wspomniał. Znam to. hihi:)

Isiu! - jeszcze: Kazdy - nawet odrobinę rozsądny facet
- takie "zyciowe motto" - powtarzac może jedynie
sytuacyjnie - i powtarzają je (jak znam życie) jedynie
pantoflarze lub męscy nieudacznicy(hihi - pod wlasnym
adresem)-:)

Witaj,

to straszne.
Przecież mógł raz zrobić wyjątek /te mężatki!/ a nad
potrzebującą się zlitować.

Mężczyźni są okrutni to moja wersja po przeczytaniu
tdego tekstu.

Pozdrawiam z :).

Isiu! - dziękuję za uwagę... - i proszę - o odrobinę
wyrozumienia dla męskiego - w tym przypadku - słownego
jedynie "szwinizmu". To typowo męski zart - powtrzany
przez takich panów jak ja,na których żadna już
spojrzeć ne zechce, a chcieli by. My - ci mocno
podstarzali - wpisujemy to w kontekst także naszych
pretensji do świata: chciałbym... - no tak! - ale z
kim?
Spacerki nam zostały i - takie sobie, może niewybredne
żarciki - Jak "setka" - konsumowana dla kurażu.
O jednostronności wiersza - jako jego jakimś
okulawieniu - pisalem we wcześniejszych komentarzach.
Nie mniej - nie bierzmy wiersza zbyt serio... - bo -
śmiechu wart.
Pozdrawiam serdecznie:)

...mam szczęście dałam 13!

...ach prawidła życia...jedno chce, a nie chce
drugie...może nie jest to do końca powielenie żurawia
i czapli, ale relacje damsko-męskie zawsze są pełne
ostrych zakrętów:))

Witaj Wiktorze,
Przeczytałam jednym tchem - dla mnie bomba. Jeśli zaś
chodzi o samo motto - niby prawda, ale bardzo
poniżająca kobietę. Myślę, że jakoś dyplomatycznie
można wybrnąć z takowej sytuacji, nie dając kobiecie
odczuć, ewidentnego dla mnie faux pas. Pozdrawiam
serdecznie:)

Jastrzu! dziękuję za uznanie. Muszę pogrzebać w Twoich
ostantnich wierszach, bo zwrot "gdzie lą stały - już
morze spotyka" - wydaje mi się ,ze może podświadomie
zaczrpnięty - wprost lub niemal wprost - z Twojej
twórczości. Tak czy siak - dla ducha i formy tego
wiersza -mogła być podświadomą inspiracją - twoja -
ta lekka i humorystyczna twórczość. Tak mi się
wydaje.... - że podświadomie.
Pozdrawiam serdecznie:)

Miradora! - Masz rację. Nadmierny szacunek - trąci
szacunkiem formalnym, a nie tym - konkretnym -
jednostkowym - dla tej - konkretnej i też
jednostkowej.
Pozdrawiam ... - i - miłego dnia:)

Krzemanko! - dzięki za refleksje co do wiersza. Nad
puentą 0 i jasię zastanawiam, ktora wersja lepsza -
nie wiem... - co do orientacji swksualnej Ludwika -
rzeczywiście - byłoby fajnie, gdyby okazal się gejem,
ale wtedy - konstrukcja wiersza - runęlaby, a od
podstaw - już sił do tego wiersza nie wykrzesam.
Serdeczności:)

Broniu, Bordo i Sarek! - dziękuję za uśmiech. Miło mi.

Wszystkiego najlepszego. Miłego dnia:)

Jak napisał Boy: W tym dopiero jest ambaras, żeby
dwoje chciało na raz.
Świetny wiersz.

Bo nic tak nie obraża kobiety jak nadmierny szacunek
mężczyzny ;-)

Miłego dnia, Wiktorze:)

Bardzo podoba mi się ta opowieść z
prawdziwym morałem.
Czy nie byłoby większym dramatem,
gdyby tutaj wspomniany ratownik
zamiast rzucić Zuzę dla mężatek,
zrobił to dla kolegi z siłowni?
Msz wczorajsza wersja puenty była zgrabniejsza. Miłego
piątku:)