Wyznanie Anorektyczki
Pamietajcie dziewczyny -wszystkie jesteście piekne
W ciemnym pokoju czarne żaluzje
Na ścianach tuzin rozbitych luster
Na stole laptop ,z pięknymi ciałami
Pod stołem miska z wymiocinami
Na łóżku ona ,jej skóra i kości
Bo chciała zaznać chwile radości
Chciała być szczupła i piękna jak one
Lecz nie wiedziała że traci korone
Teraz po wszystkim napisała list :
Kiedyś byłam grubsza
Lecz żyłam jak nikt
Teraz jestem szczupła
Lecz przestałam żyć
Chciałam być modelką
Piekne ciało mieć
Lecz mam same kości
Mięśnie znikły też
Ma skóra jest jak kocyk
Może okryć mnie
Lecz nie daje ciepła
Wręcz zabiera je
Bardzo lubie ciasta
Zwykły obiad zjeść
Lecz jak jem cokolwiek
Wszystko wrócić chce
Może byłam gruba
Lecz żyłam jak bóg
Teraz jestem szczupła
Lecz to jest mój grób
A jak już chcecie schudnąć zmuście sie do ćwiczeń a nie na skróty Wiersz detykuje mojej znajomej
Filus3
Komentarze (6)
Temat bardzo ważny, niestety wykonanie poległo, rażące
rymy częstochowskie i dosłowna treść. Jeśli chodzi o
tematykę - popieram - godna uwagi, wiersz niestety
nie. Pozdrawiam.
Wszechobecne reklamy mamią i wypaczają obraz
piękna.Padając na podatny
grunt...odchudzają...i.....zabijają...
Treść warta uwagi.
Bardzo dramatyczne... Niech ten wiersz będzie
przestrogą, dla innych dziewczyn i kobiet.
Wiersz ostrzezenie ,dla młodych dziewcząt
"żyłam jak nikt ...przestałam życ"jakoś mi sie to
spodobało + i zapraszam do mnie
No cóż i tak można zdobywać doświadczenie, podobno
człowiek uczy się na błędach...
Szkoda, że czasem jednak nie ma się szansy poprawić
tego co zepsuło nam życie... Pozdrawiam...