Wzgórze złudzeń

Co dzień o tej samej porze
Wchodzę na „wzgórze złudzeń”
Każdego dnia jednak czuję
Że idę na nie krócej

Nie wiem dlaczego tak jest
Nie zastanawiałem się wcale
Złudzeń jest co raz więcej
A drogi ubywa stale

Mam nawet takie uczucie
Gdy złudzeń będą miliony
Zamieszkam w końcu na wzgórzu
I zniknie szlak ścieżki stromy

Będę tam żył w przeświadczeniu
Że życie to tylko bajka
Bez problemów i zmartwień
Skopiuje raj Eden jak kalka

Jednak kiedyś na pewno
Wrócić będzie trzeba
A przecież złudzeń miliony
I drogi powrotnej już nie ma

Zapomniałem o czymś ważnym
To była rzeczywistość
Zapatrzony w coś czego nie ma
Straciłem przez złudzenia wszystko

autor

grzesiek149

Dodano: 2007-10-18 18:47:32

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie