Wzrastanie
To co najpiękniejsze już wschodzi w
ogrodzie
z nasion i sadzonek, cuda horyzontu,
dzień się kulą toczy ociekając złotem,
a my oprószeni srebrzystą poświatą
patrzymy z nadzieją.
Nowe się korzeni.
Wtórują ptaszęta. Serenada cieszy.
Niebo zbławatniałe podtrzymują świerki.
I dokąd to zmierza, dokąd świat się
spieszy?
Czym się fascynuje, na co komu kosmos,
gdy w małym ogrodzie
cud się dzieje wielki...
autor
marcepani
Dodano: 2022-05-22 14:11:20
Ten wiersz przeczytano 1031 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Też podzielam ten zachwyt. (i zamiast o kosmos,
bardziej zadbajmy o Ziemię)
Podzielam Twój zachwyt, a i ja codziennie u siebie
obserwuję, jak wszystko rośnie i rozkwita:).
Pozdrawiam
Masz rację. Czasami nie dostrzegamy piękna które jest
na wyciągnięcie reki a sięgamy po nie i wypatrujemy go
gdzieś hen daleko.
Dobry, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam Niedzielnie:)
Marek
Tak jak w kosmosie, tu na ziemi wciąż tworzy się i
odradza życie,
piękny wiersz,
pozdrawiam serdecznie:)
Świat jest piękny i niepotrzebne są poprawki po
Stworzycielu. Tylko nauczyć się cieszyć i doceniać co
mamy. Pozdrawiam.
Uroczy pogodny i optymistyczny wiersz na rozpoczęcie
każdego dnia. Pozdrawiam cieplutko, beztroskich chwil
życzę:)
Bardzo poetycko ujęłąś Marcepani narodziny nowego
życia widoczne oczyma Poetki.
Przesyłam ukłony.
Piękny wiersz, też uważam, że najpiękniejsze cuda są
wokół nas, nie trzeba patrzeć, aż w kosmos.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wiersz zachwyca lekkością!
Pozdrawiam Marce :)