***Z przyzwyczajenia***

Zacisnęłam wargi
przy pożegnalnym
pocałunku.
Zbyt słabo,
by poczuć krew.

Epistolarnie
rozmawiałam
sama ze sobą,
wśród nocnych cieni
chowając ołówek.

Za wolno biegłam,
by wyrwać Cię
z jej objęć.
Zbyt ospale
działa moje serce.

Na pamiątkę
schowam
Twoje smutne oczy,
które patrzą teraz
w innym kierunku.

*

Spotkamy się
jeszcze nie raz
i wielokrotnie
znienawidzę Cię
od początku.

Daleko idące drogi
rozdzilił jeden most...
Ogłuszające szepty miłości
tonęły w nurtach
jej włosów.
Umilkły.

Teraz widząc księżyc
chcę wierzyć,
że wspominasz
dotyk moich rąk,
patrząc w to samo miejsce,
ot tak, z przyzwyczajenia...

Jestem egoistką. Głupią egoistką. Inaczej nie umiem. Łukasz....wybacz...

autor

Fifeczka

Dodano: 2007-05-05 10:44:56

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie