za błędy
za przyjaciół straconych,
za zniszczoną rodzinę,
za wszystkich zdradzonych,
przyjmuję swoją winę,
czy umyślnie postąpiłam ?
czy ktoś mi odpowie ?
czy w siebie zwątpiłam ?
wszystko zawarte jest w słowie.
jak znieść samotność ?
jak pokonać lęki ?
jak zniszczyć ułomność ?
i przetrzymać męki ?
kto miłość ofiaruje ?
kto utuli wspomnienia ?
kto słowa odbuduje ?
i dostąpi zbawienia ?
Komentarze (2)
Ładny wiersz... Pytania retoryczne skłaniają do
szukania odpowiedzi...
w samotności można odbudować bardzo wiele...dużo uczuć
zawarte w prostych słowach:)