Za daleko od sumienia...
Rozpasane oko,
skupia się wyłącznie na tym,
co pod nosem
Eden, z pinem na każdą okoliczność
Przesuń horyzont
Rzuć, leniwym wzrokiem na
spuściznę Hausa i Tuaregów
W niej wiatry gorące grzebią
szkielety...
Wiem, dzielą nas dżerma i tamaszek
ale głodne źrenice
płaczą we wszystkich językach
Przyjrzyj się i powiedz - jestem
człowiekiem...
autor
cicha2010
Dodano: 2013-12-10 13:28:27
Ten wiersz przeczytano 1573 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Ewo Złocień-słodka jesteś:)
Dlaczego ja tak nie umiem? To niesprawiedliwe.
Podziwiam...
Ładnie:)
klasowy wiersz pozdrawiam
Cicha powaliłaś mnie na kolana...BARDZO mi się
podoba...Pisz, pisz, proszę
O, nareszcie prawdziwa poezja na beju zagościła
dzisiaj!
Głęboko refleksyjny, ciekawie napisany wiersz.
Pozdrawiam
Z przyjemnością przeczytałam. Żebyśmy tak umieli
patrzeć, świat byłby piękniejszy. Miłego dnia.