Za długo siedzę w domu

zatruta chora zakuta
nie idę bo mi się nie chce
że czas to pieniądz
że rodzi się umierając
nie wierzę

czas to nie zając

zaspana leniwa połamana
niechętnie patrzę przez szybę
że słońce w śniegu iskrzy
przebiśnieg uśmiechem budzi
mam światłowstręt

i - wstręt - do - ludzi

znudzona cyniczna przejedzona
liczę sople na parapecie
mam górę obowiązków ostatecznie

czekać na telefon od ciebie - wiecznie

To odświeżony wiersz "zimowy", ale pointa coś ciągle dziś dźwięczy mi w głowie :)

autor

judyta1

Napisany: 2014-08-15 Dodano: 2014-08-15 13:09:01

Ten wiersz przeczytano 1382 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie