Za samotność dziękuję Ci, Panie...

Za samotność dziękuję Ci, Panie
Za każde samotne śniadanie

Za cierpienie, które uszlachetnia ponoć
Dziękuję ci Panie po stokroć!

Za łzy, z którymi przyszła twórcza wena
I za wiosnę co nic nie zmienia

Za maj bez bzu w wazonie
I za kurs samoobrony

Za parasol, co go sama sobie noszę
Za taniec, do którego sama siebie proszę

Za samotne spacery i kolacje
Za samotne poranki i wakacje

Za mycie tylko jednej szklanki
Jednego talerza i jednej filiżanki

Za jeden ręcznik w łazience
Dziś składam Ci w podzięce

Te oto słowa:
To była nasza ostatnia rozmowa!

autor

Sybilla Malina

Napisany: 2000-06-10 Dodano: 2004-08-28 12:21:45

Ten wiersz przeczytano 587 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie