Żaba i ryba (bajeczka)

Wyleżał się w teczce 10 lat. Przeprosiłam go i umieściłam. Jeden z pierwszych moich wierszy.

Kłóciła się ryba z żabą,
nie wiadomo o co.
Ryba głucha, słyszy słabo,
żaba zaś rechoce.

- Jesteś płazem, a ja rybą,
wcale nie rodzina.
Nie ubliżam ci tym chyba.
Przyjaźń się zaczyna.

- Jestem żabą, sprawnie pływam,
wcale nie przesadzam
i ogona się pozbyłam,
tylko mi przeszkadzał.

Lubię bywać w lesie, polu,
lub skakać w ogrodzie
i wyjadam to co wolę,
ty jesz to co w wodzie.

Nawet nie wie głucha ryba,
co jadam na łące,
nie jadała nigdy chyba,
potrawy skaczącej.

W takiej wodzie cienka dieta,
stąd cienko wyglądasz,
spojrzyj na mnie mam apetyt,
ja uczty urządzam.

Żebyś rybko miała nogi,
poszłybyśmy w pole.
-E, nie pójdę, kawał drogi
w wodzie zostać wolę.

-Dla mnie woda, to za mało,
lubię łąki, lasy,
skaczę sprawnie, jak przystało
żabom na te czasy.

- Ale wczoraj mi mówiłaś,
że cię bociek ganiał
i rakowi się żaliłaś
nikt cię nie osłaniał?

-Ciebie płotko też za ogon
wielki szczupak łapał.
Ja widziałam, jaki ogrom
mocno się zasapał.

-Choć odmienną mam urodę
i inne zwyczaje,
żaba z rybą lubią wodę
i niech tak zostaje.

Bo najlepszy ten przyjaciel,
co nie krytykuje,
zawsze w biedzie rękę poda
i przyjaźń szanuje.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2017-01-17 Dodano: 2018-01-17 04:21:48

Ten wiersz przeczytano 4258 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń Okazje Dzień Dziecka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie