Zabałwana

Fajowy tytuł, zmyliłaś nim:)
A w lecie na ławeczce nie siedział?
Hej)

świetny i pomysłowy, a bałwan też człowiek i z
przyjemnością przeczytałem bez zmrużenia powiek:))
pozdrawiam Dorota

Fajna życiowa refleksja.
Tak to jest z tymi bałwanami:)
Pozdrawiam:)
Marek

Refleksyjny a jednak wywołuje uśmiech :) pozdrawiam
ciepło

Witaj,
nie do końca wiem czy to jest najgorsza rzecz - wyjść
za bałwana...
Czy innego można zostawić w zimie za oknem?
A ja znam faceta, który zimą zamknął swoją żonę nagą
za balkonie w zimie...
Czyli sumując nic już nie wiem.

Podobnie z autorką.
Wciąż mnie zaskakujesz, a po powrocie od nowa.

Pozdrawiam Ciebie w miarę wiosennie - bo różnie się
ona jak czytam zapisuje tu i tam.
Miłego popołudnia i dziękuję.

Witaj:)
Swietny portret balwana i jego losy... a niech splywa
a wiosna niech juz trwa zawsze ta w sercu:)
Moc serdecznosci:)

Nie jedna zakochana nie wie, że miłuje bałwana, potem
ze zdziwienia oczy swe przeciera, widząc jaki z niego
jest zwykły przechera... ciekawie i z morałem,
pozdrawiam

taki to z bałwana unikat że oczaruje i
znika...pozdrawiam

podoba mi się pozdrawiam

Obiema rękoma podpisuję się pod komentarzem Sławka. +
i Miłego dnia.

Świetne, oryginalny pomysł. :)
Pozdrawiam serdecznie Doroto

...ach życie...bardzo wymowne; pozdrawiam:))

Bardzo prawdziwy wiersz. Gdyby jeszcze było wiadomo
jak rozpoznać , gdy człowiek młody i zauroczony...
Pozdrawiam serdecznie.

coś musiało w nim być, że go pokochała
Pozdrawiam

Chyba wiedziała co czyni,
więc trudno bałwana winić!
Pozdrawiam!