Zabić smutek
"Smutek rozproszy się jak słońce wstanie. On jest jak mgła." Ernest Hemingway
Zabić smutek
"Smutek rozproszy się jak słońce wstanie.
On jest jak mgła." Ernest Hemingway
W kamiennym kręgu myśli
latarnie lśnią złowrogie
w nim skłębiona kulistość
strzępów naszej rozmowy.
Z wolna wracają wszystkie
z ostrzem jak sople lodu
mózg drążą kłują cisną
chcą dostać się tu znowu.
Za mroczność odrzucone
istnieją po kryjomu
problem namieszał w głowie
boleśnie niepokojąc.
Nie tonę w bólu smutku
choć robak duszę toczy
popatrzę tylko z boku
uporam się z tym szokiem.
Wszedł w życie bez pardonu
zranił mieszając szyki
nie myślę dzisiaj o nim
może jutro albo nigdy.
Komentarze (28)
smutku pa, pa. od dziś uśmiech na twarzy.
Ładny wiersz , dobra forma. Pozdrawiam
pardonu/ o nim, lodowe/ tu znowu...Szanowna Pani -
jest to wybitnie (aso, i inne anse)
cudowne!!!Podziwiam i tym wnikliwiej obserwować
będę...:)
A` rebours Sagan - "Żegnaj smutku"
lecz lepiej go żegnać nie nachalnie a powolutku
przeczytałem i więcej słów nie miałem
najlepiej nigdy... a życie takie już jest raz białe ,
raz czarne.
Życzę pogody ducha połączonej z radością istnienia,
pozdrawiam.
Dusza wie dlaczego się smuci. Na ziemi po uszach
dostała. Nie smuć się damo w bieli, smutki są drzewami
z kwaśnymi owocami.
Pozdrawiam wwp.
Smutek to jedna z emocji.Pozdrawiam
Smutek można odgonić od siebie... Są różne sposoby
tylko trzeba chcieć... A chcieć to móc...
Jeśli nie chcesz myśleć o smutku to czas na uśmiech -
ja się do Ciebie uśmiecham, za piękny wiersz i tak po
prostu po ludzku!
penie raczej jutro... najpewniej nigdy...
Smutek to taki ''figlarz'', że nie trzeba o nim
myśleć, by był...