Zabij mnie

zabij mnie swym słowem spojrzeniem i głosem
zabij mnie i pogrzeb pod gruzami losu

zabij mnie i nie płacz lepiej spójrz na siebie
zobacz co zrobiłaś pod błękitnym niebem

śmierć jest wybawieniem także i dla ciebie
zabij mnie i odejdź przed księżyca lśnieniem

twoja dusza cierniem moja dusza trwaniem
zabij mnie i zniknij byle przed świtaniem

na nic twe tortury twe szczere uśmiechy
zabij mnie dwa razy choćby dla uciechy

ty nic nie pamiętasz ja kipię wspomnieniem
zabij i uciekaj przed swym własnym cieniem

zostań przy mnie i udawaj, to jest twoja cecha
zabij moje myśli to ja mam dziś pecha

drażnij mnie i szalej utwórz śmierci falę
zabij mnie choć późno tyle już czekałem

lecz oto ze świtem wschodzi przemienienie
zdejmę dziś sztandary ze starym cierpieniem
zdejmę szal goryczy dziś wolności czas
odrzucam to wszystko nic nie łączy nas
chciałem własnej śmierci lecz to niemożliwe
nie masz szans mnie zabić bo ci wybaczyłem

autor

Księżycowy Rycerz

Napisany: 2005-09-19 Dodano: 2005-09-20 15:11:09

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie