Zachowaj Asa...Książę...

Jeszcze nie umiem swych skrzydeł rozpiąć
i wznieść z radością znów ponad chmury,
dumnego czoła przed tobą ugiąć
dla ciebie zostać ptakiem srebrnopiórym.

Myśli chmarami polecą w niebo,
pobłądzą szybko wśród gwiazd kosmosu,
zasieją ziarna, pogubią ździebła…
zresztą kto wie….jaki mają sposób?

Codziennie szukam cię mój sterniku,
ukrywasz się gdzieś na swej planecie…
Jesteś tym szeptem… i pytajnikiem,
splątany w złym... i zaklętym świecie.

Ściskam w dłoniach ostatnie wspomnienie,
twarz wystawiając za tobą bez końca.
w sercu odkrywam to samo drżenie,
które poczułam…znów pełne słońca!

Żegnaj, książę, ze swą miłością,
wolałeś odejść…, zamiast zapytać...
może powrócisz ?…będziesz mym gościem?…
swojego asa… do końca skrywaj!

autor

Czerwona...róża

Napisany: 2006-09-29 Dodano: 2006-09-30 00:06:03

Ten wiersz przeczytano 415 razy

Oddanych głosów: 55

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie