Zacisze jej subtelnego uroku

To najsmutniejsze ,by od piękna na chwilę odchodzić
0d ciepła subtelnych spojrzeń, od dobrych ludzi
wiedząc ze każdy od nich pisana literka, wers w poezji
ciekawość wielką w umyśle budzi

Miałbym żal do siebie i nie wybaczył sobie
By być daleko od ukochanej w pięknie osoby
Chce iść obok niej nieprzerwanie, coraz głębiej w życie
Być i bywać obok ,czcić i szanować należycie

Budzić się i mieć na ustach smak sennego pocałunku
Odczytywać o brzasku jej imię ,leżąc jeszcze w łóżku
Podążać myślą i tęsknotą w zacisze jej subtelnego uroku
Zasłuchać się w tak muzyki, jej delikatnego kroku

To wszystko pisze moje serce o brzasku dnia
Tulę do siebie ciebie i twoje kochane słowa

Ator:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2021-07-11 Dodano: 2021-07-11 10:23:22

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie