Zaczekaj chwilę
Zaczekaj chwilę, nie pędź tak co dzień,
choć może jesteś silny i młody.
Na ławce spocznij w parku, w ogrodzie,
słuchaj, jak bije serce przyrody.
Maj się już skończył, lato nastaje,
kapryśna aura już nas nie męczy.
Już nasza ziemia rajem się staje ,
ogród przybiera kolory tęczy.
Srebrzy się trawa rankiem od rosy,
ptasie koncerty w uszach brzmią cudnie.
W pokłonie zboża chylą swe kłosy,
gdy je upałem zwarzy południe.
Płyną leniwie obłoki w górze,
wiatrem niesione w nieba błękicie.
Spragniona ziemia czeka na burzę
i deszcz, co daje przyrodzie życie.
Gdy dzień strudzony pomyśli o śnie,
w mroku się skryją promienie słońca.
Do domu wtedy wrócisz radośnie,
szczęściu twojemu nie będzie końca.
Komentarze (8)
Pięknie, obrazowo, jest przyroda i radość, że możemy
się nią nacieszyć...
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie uwieczniłeś obecne chwile:)
Co myślisz o zmianie
"Już nasza ziemia" na np
"Powoli ziemia", albo inaczej, by uciec przed
powtórzeniem "już".
Miłego dnia jlewanie:)
zaczekaj jeszcze trochę, nie spiesz się tak, już
niedługo pójdziemy razem do raju...ciekawy wiersz :)
pozdrawiam
Bardzo przyjemny wiersz skłaniający do refleksji. Lato
i wybujała przyroda potrafią napełnić człowieka
uczuciem szczęścia.
Piękny wiersz ...bardzo prawdziwy ...
witaj
zatrzymałeś mnie na dłużej
siadam i czytam rozkoszując się twoim słowem
.....
Do domu wtedy wrócisz radośnie,
szczęściu twojemu nie będzie końca.....
dziekuję
serdeczności
obrazowo o przyrodzie, przyjemności bycia wśród
niej,,,pozdrawiam:)
Bardzo ładny, z przyjemnością przeczytałam.