(Żaden) erotyk...

Księżyc na satynowym szkle
Rozpowszechnia kołysanki swe
A ja namiętnie Cię tulę
Aż Twe palce sprawią, że na dotyk się uczulę

I mrok wypełzał spod łóżka
Na którym przez piękno utkana poduszka
Gotowa jest przyjąć nasze ciała
Aby się szarość niezwykłością stała

I spływa ze mnie wstyd złotym potem
A jedność nasza się stała z obrotem
Jak w tańcu zmysłowym, przez Boga uczonym
Do serc nam wlanym, cudownie odmienionym

I kocham Cię, całuję, poznaję na nowo
A Ty nie pozwalasz zapomnieć, że jestem Twą królową
I mogę dzielić z Tobą swoje oczekiwania
płakać, śmiać się, nie czekać rozstania...

I patrzę rozmarzona wgłąb duszy świata
Wiedząc, że kochanie to nie żadna strata...
Bo gdy w krąg zamykają mnie Twe ramoina
Mogę czuć się bezpieczna, potrzebna, spełniona...

autor

Pesia

Napisany: 2006-09-15 Dodano: 2006-09-15 23:26:02

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie