Zadowolić się pozorem

Ludzie godzą się na to cierpliwe czekanie, które wyczerpuje do końca ich życie, i jeszcze dobrze nie zapominają o swoich narodzinach,
a już twarzą w twarz stają wobec śmierci, ja zdecydowałem się na cierpienie , idąc w ślad za tym,
co niemożliwe, choć do ziemi przykuwają mnie łańcuchy przeklętej rzeczywistości, która wszystko niszczy, więzi, osłabia i zabiera.
Nie skarżę się na to, ponieważ bez tego ciężaru, co jest całkiem możliwe, tego, co jest realne, moim,
naszym snom zabrakłoby tej ważności, byłyby niczym,
byłyby bezpodstawne, w niewielkiej cenie i o małej sile przekonywania.
Jestem wdzięczny że nierealność zmaga się z rzeczywistością, aby marzeniom dodać wagi, a faktom skrzydeł.
W coś bardziej ulotnego niż samo powietrze zmieniłaby się ziemia, ludzie, gdyby nie to że wciąż o nich myślimy, śnimy, piszemy.
Czas jest wynalazkiem ludzkiej osobowości, nie zna go kamień, zwierzę czy roślina...

autor

Sawek

Dodano: 2005-03-31 12:00:47

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie