Zadumanie

Gdy spoglądam za siebie z perspektywy lat,
sześćdziesięciu pięciu, co już przeminęły.
Niezrozumiałym często jawi mi się świat,
do którego problemy dziwne napłynęły.

Wnuczęta najczęściej zadają pytania,
na które żądają bym dał odpowiedzi
By zachować powagę swego bytowania,
muszę bardzo mocno nieraz się nabiedzić.

Najtrudniejsze z pytań to jak i dlaczego,
To na nich się zasadza cała ich logika,
Bo choćbyś odpowiedź znalazł dla pierwszego,
To drugie szybciutko za pierwszym pomyka.

Kiedy powiekami przymykam źrenice,
By odciąć się od problemów obecnego świata,
W mojej wyobraźni lotem błyskawicy,
Wspomnienie młodości najczęściej powraca.

Błogie te wspomnienia mogą mamić długo,
Rozlewając balsam w całej mojej duszy,
Rozum uwięziony jest rozmyślań sługą,
A ciało bez nowych bodźców się nie ruszy.

autor

jarmolstan

Dodano: 2010-01-19 13:47:44

Ten wiersz przeczytano 1191 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie