Zaduszna zaduma
Wspomnienia ciężkie jak kamień
płyną prosto z zimnego grobu
oczy tępo wlepione w attykę
na imiona na niej i epitafium
Płoną znicze blaskiem żałosnym
jak zwiastuny kresu ziemskiego
kwiaty milczą bo niebawem zwiędną
i podzielą losy istnień zmarłych
Na nic blichtr, sława, majątek
a i władza cóż warta jest
kiedy życie jak podmuch wiatru
muśnie w locie i kończy bieg
autor
sareneczka
Dodano: 2011-10-25 19:24:59
Ten wiersz przeczytano 996 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
"Na nic blichtr, sława, majątek
a i władza cóż warta jest
kiedy życie jak podmuch wiatru"
---------------------------
i jak tu się z Autorką nie zgodzić?
>Lidio - święte słowa.
sareneczko, bardzo ładnie.
Smutno, ale jak może być inaczej.
Pozdrawiam:)
W tamtym,lepszym świecie,wszyscy są
równi...Smutny,ładny,refleksyjny wiersz...Pozdrawiam
serdecznie...
"życie jak podmuch wiatru" ) nic tego nie zmieni...
Takie właśnie myśli nachodzą nas w tym szczególnym
miejscu. Wkradła się zbędna spacja w trzecim wersie
"wlepione". Pozdrawiam.
Hmm... "Wspomnienia ciężkie jak kamień" - wzbudza do
refleksji. Pozdrawiam + zostawiam