Żądza

Teraz to mnie przeszły ciary...refleksyjny, ale ze
sporym, erotycznym ładunkiem+:) pozdrawiam

Jedynie człowiek mądry,
może się oprzeć żądzy,
ta zwykle bywa ślepa,
więc łatwo jest o nietakt!
Pozdrawiam!

Bardzo współczuję. Zarówno Tobie, jak i temu, który
żądzę wyzwolił, a Ty ją bestialsko stłumiłaś (i to aż
tysiąc razy!). Za takie przewiny kara może być tylko
jedna: Żądza w Tobie pozostanie, ale jej obiekt
odejdzie.

Piękny refleksyjny wiersz pozdrawiam serdecznie;)

Witaj. Bardzo dobrze okreslilas zadze, ktora w nas,
moze i udaje sie ja opanowac ale tak zarodek pozostaje
i czeka na swoj moment. Moc serdecznosci Mirabellko.

Żądza uśpiona ma smak słodkiego grona lecz obudzona
przyjmuje postać strasznego potwora...

Super ujęcie słabości. Tak to z nią bywa.
Pozdrawiam.

wspaniały wiersz, wspaniały!

świetny tekst- rzeczywiście trudno się jej pozbyć )

Życie to walka dobrego ze złem.
A czym jest żądza? Jednym i drugim?
Czy leży pośrodku ?
Bardzo fajny wiersz. Temat na dłuższe opowiadanie.
Pozdrawiam. Miłego wieczoru ;)))

bardzo mądre słowa pozdrawiam

tak ona zwala na kolana a potem zmagasz się z potem

Bardzo mi się podoba Twój wiersz.
Żądza rządzi, zwykle pokonuje sumienie, ale na krótko.
Sumienie za uległość wobec żądzy dokucza dłużej. pzdr

A może przez oczy /faceci/ czy serce /kobiety/,
ślizgacze bezwzględni, później ślini się, płacze.
Pozdrawiam Mirabello.

Jeżeli mile widziana i zasiada na tronie woli, to
czemu gwałci sumienie?
W ostatniej części, trochę za dużo zaimków i
literówka.
Bez ciebie", albo zamiast tego - tkwi. A literówka -
czegokolwiek.
A zarodek, jak się nie wyrwie z korzeniami, to żądza
siedzi. Dobry temat.