Zagadka kobiecości

resztką zwietrzałego martini
zabija posmak cielesnej miłości
jak co dzień z mistrzowską wprawą
nakłada grubą warstwą puder
wierząc że tworzy nową maskę
niezbędną w zderzeniu z rzeczywistością
znudzonym gestem zakończonym czerwienią
przeczesuje farbowane włosy

/są zakurzone tak jak jej myśli/

lustro odprowadzające jej postać
pełne zachwytu przemilcza sekrety
aby ponownie zakrzyknąć wstydem
widząc jej usta rozmazane namiętnością
i tylko w szarości dymu wiruje pytanie
matka? żona? kochanka?
czy po prostu dziwka…

autor

anaa

Dodano: 2009-10-27 21:15:21

Ten wiersz przeczytano 390 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie