Żagiew

Jestem niespokojna o ognia przyczynę,
płomień sączy drzazgi niczym żuraw wodę.
Duszę spalam w żarze odkupując winę,
wizje wyobraźni puszczam na swobodę.

Drżą iskry niepewnie, nikłe światło mdleje,
drobne przyjemności to już tylko przeszłość.
Nie ma już przygody, spłonęły nadzieje,
piękne rozmarzenie z dymem w dal odeszło.

Błękit mego nieba przysłoniły chmury,
nie gra już muzyka, zgasły srebrne gwiazdy.
Usta wyszeptują niedorzeczne bzdury,
czyżbyś nie rozumiał jakżeś dla mnie ważny?

autor

Bella Jagódka

Napisany: 2007-03-30 Dodano: 2007-03-30 00:00:31

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie