Zaginieni

Tu się aż roi od zaginionych...
Nie ma tematu. Nikt nie piśnie.
(nawet poeta – bał się myśleć)
Długo poeta pisnąć nie śnił...

Po prostu: przepadł...
( kamień – w wodę)
- żadnej wieści.

(- i cześć Robacy
waszej pracy...)
(- i – cześć pieśni!)

...

Może go ziemią przykrył szpadel,
może – węgorze – w morzu zjadły
jedno jest pewne:
wieści – żadnych...

Nikt ich nie widział
(i nie zobaczy)

Lecz – jest ciąg dalszy...
(przypuszczenia.)

Straszna historia: śladów nie ma.
Same pytania... – bez dowodów...

...może w kopalni?.. – w jakiejś armii?..
albo – w medycznych doświadczeniach
- mózgu użyczył ludzkiej małpie?

- wsiadł do karetki i zaniemógł?..

(- od roku go nie było w knajpie...)

Żadnych – wyraźnych śladów nie ma

Może – faktycznie się „rozpłynął”?
W piaskach pustyni, na Syberii

Nie wiem. – Przyznaję...
Tego nie wiem,
czy trzeba tu Hitlera, Berii.

Może w burdelu
daje zupy...
- za miskę ryżu...

[- ta(js)kie buty.]

Może go Azor zjadł w konserwie,
która przywraca młodość, werwę...
Może go Fokstrot wziął w zastrzyku,
by – o włos – wygrać swą gonitwę...
A może – jest (– śród niewolników?..)
- gdzieś na plantacji w Paragwaju
A może – komuś oddał nerkę...
(oczy, wątrobę, zdrowe serce..)
- w Moskwie, Szanghaju, w Europie...
(był chłop – jak mówią – i po chłopie)

A może – w kremie jest do twarzy
albo – w lekarstwie [ – tym dla (j)elit]
na przykład starczych dygnitarzy.

Nie wiem
- „z uczonych nie wie żaden”.

Może – faktycznie - zwykły szpadel...
- albo motyka... – jak w Kampuczy...

- To tyle byłoby (z)myślenia...

(żaden się kamień nie poruszył:
bo nie ma ciała – sprawy nie ma)

Może – zwyczajnie: zwykłe zbiry...
Bo są – i zawsze przecież były.

Albo uświetnił polowanie –
i rogi (he! he!) – już na ścianie...
i te raciczki... - trochę dziwne,
z jakby ludzkimi paznokciami...

Może go zjadły zwykłe świnie?...

Przepadł – jak kamień.
- Wieści żadnej

- ... a może Ty go właśnie zjadłeś?..
- tak! – Ty.( – w Warszawie lub w Koninie)

- w zwykłych w kurczakach... – w pięciu smakach...
- w rozgotowanej wieprzowinie!

Albo wykluwa ktoś robaka...
- w wielkich ilościach, co dla leszczy
...

Długo poeta - pisnąć nie śnił...
(pewnie by - przepadł
- też bez wieści)

Nikt ich nie widział
(i nie zobaczy)

[... - tyle by było – opowieści
- ile boleści
(w Ojców płaczu...)]

lipiec-sierpień 2012

w latach 2011 - 2014 - ilośc zaginionych (jak sądzę - trwale zaginionych) wzrosla w Polsce z 11 tys. - do 18-20 tys. rocznie.Rok 2015 byL pierwszm od sześciu lat rokiem niewielkiego spadku tego z

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2012-06-22 Dodano: 2017-06-22 18:34:47

Ten wiersz przeczytano 3017 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie