Zaginiona pustynia

Zaginiona pustynia,
pełna marzeń i snów,
przez którą wciąż brne,
szukając swego domu,
swojej własnej oazy,
własnego prywatnego świata.

Kiedy znajdę Ciebie?
Bo jesteś mi potrzebna,
jak woda, jak tlen,
Dusze się!
Nie zasnę,
bez odpowiedniej dawki Ciebie,
nie wskrzesze się,
nie obudzę,
z tego niekończącego się koszmaru.

Prędzej umrę szukając odpowiedzi,
bo jesteś dla mnie
jak fata morgana...

autor

Czarny

Napisany: 2009-08-21 Dodano: 2009-08-25 21:13:01

Ten wiersz przeczytano 388 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie