ZAGUBIENI
Błądzimy wolnym krokiem
Błądzimy krok za krokiem
Bez opamiętania idziemy przed siebie
Nie mogąc nawet przez chwilę
Zatrzymać czas.
Na oślep narażając siebie
Nie znając przyczyny
Szukamy jej do końca.
Wszelkie wątpliwości poddajemy
Każdemu rozwiązaniu.
Każdą ścieszką podążając
Jesteśmy mocno zadumani
Nie poznając siebie
Błądzimy wszyscy
Aby się odnależć
Komentarze (2)
to przykre, że zamiast iśc razem to idziemy obok... a
życie takie krótkie. Bardzo ładny +
ostatnie dwa wersy poddaje refleksj...o prawdzie
życiu...całośc wiersza jest bardzo piękna ...tak jak
się zachowywujemy my ludzie w tym świecie który jest
tak piękny ...pozdrawiam