Zagubiłam się...
Zagubiłam się...
W Twoim spojrzeniu,
gdy jak, balsam koiłeś ciało
i upajałeś w milczeniu.
Zagubiłam się...
W Twoim uśmiechu,
gdy mnie rozbrajałeś szczerością,
aż brakowało oddechu.
Zagubiłam się...
W smaku ust Twoich,
gdy całowały z namienością,
gdy dotykały ust moich.
Zagubiłam się...
W Twoich ramionach,
ukołysały mnie jak dziecko,
oddech Twój czułam na skroniach.
Zagubiłam się...
W naszej miłości,
która swym dotykiem pieściła,
nie żałowała radości.
Zagubiłam się...
Tak zagubiłam...
Ty ciepło mi ofiarowałeś,
nie wiem, czy naprawdę byłam...?
Komentarze (9)
Chyba każda kobieta marzy o takim zagubieniu........z
silnych ramionach się zagubić ,to coś dla mnie.
bardzo mi się podoba
zdzeniem Tego wiersza jest magiczne słowo - zagubiłam
się- w ten sposób osiągnęłaś percepcję uprządkowanej
formy - a przy okazji zagubić się w ten sposób to
czysta przyjemność.
W miłości można się zagubić...prawdziwa miłość zamyka
ramiona a otwiera oczy ... bardzo ładnie napisany
wiersz...
Pięknie napisany wiersz o wspaniałej i odwzajemnionej
miłości, bardzo poruszający...super
Zgubiłas sie w jego uśmiechu, ustach gdy całował, jego
ramionach zgubiłaś się cała w tej milości - jesteś z
tego powodu tak szczęśliwa, że już sama nie wiesz czy
to sen czy rzeczywistość.
Ładny sercem pisany wiersz, delikatne pióro bardzo mi
się podoba.
Ach , co ta miłość może zdziałać piękny wiersz.
to piękne móc się tak zagubić - zagubić w
miłości-bardzo ładny wiersz pokazujacy uczucia
Pięknie oddane uczucia - jakże oryginalne ujęcie
tematu...
Zagubiłam się...
-pięknie jest się tak zagubić...