Zagubiona
Zagubiona.
Wśród tylu ludzi.
Szczęścia nie może dostrzec.
Kocha i kochana jest.
Lecz nie czuje,
że jemu zależy na niej.
Może tak nie jest?
Jeszcze nie dawno
uśmiechała się szczerze.
Pocałunkiem cieszyła,
nic nie kryła.
Teraz,
wątpliwości nachodzą ją.
Dlaczego!?
Obawia się słowa
"koniec".
Bo zbyt wiele już cierpiała,
by to znowu usłyszała.
Ale przecież on kocha ją.
Więc dlaczego!?
Pytam się
dlaczego
ona czuje,
że jest przeciwnie?
Odpowiedzi szuka.
Lecz znajdzie ją
tylko w jego oczach
i sercu,
które prawde jej szczerą powie.
ONA - ja "Odpowiedź znalazła. Uśmiech odzyskała. I nawet pytać nie musiała."
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.