Zagubiona ...

Już mam tego wszystkiego naprawdę dość!
Bo jak nib można w ten sposób żyć?
Przecież wciąż okłamuję siebie samą!
Zresztą nie... koniec z tym!
Już więcej taka nie będę!
Może i nawet przestanę być miła?
Będę innych tak traktować jak oni mnie.
A ja po prostu chciałam być inna,
pragnęłam wnieść coś w życie blskich.
Jednak wszystkie wartości jakei w sobie miałam, rozwiał już wiatr.
Naprawdę nie widzę już dobrej drogi, jakiegoś światła, w którego stronę mogłabym podążyć.
Czuję,że się wypaliłam, nie mam nawet siły uronić choć jednej łzy, nie potrafię kochać...
Na mej twarzy nie ma nawet uśmiechu, chociaż był zawsze ze mną.
Ciągle uśmiechnięta, radosna, pełna życia, niepoprawna optymistka - to właśnie byłam ja !
Teraz zadaję sobie pytanie : co się stało, co wpłynęło na tą zmianę mą?
Mój obraz nie do poznania...
Zagubiłam się, zatraciłam sens całego życia.
Pozostało mi tylk jedno marzenie...
tak chciałabym znów być po prostu szczęśliwa !

Lecz gdzie szukać, jak odnaleść szczęście...? :(

autor

Sensual_Witch =]

Dodano: 2006-08-04 12:50:02

Ten wiersz przeczytano 402 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie