Zagubiona dusza

Gdzieś tam, daleko we wszechświecie, istniała zagubiona dusza.
Coś ją do życia w samotności wciąż zmusza.
Mieszkała na jednej z gwiazd, a może planecie,
gdzieś w odległym nam świecie.
Mieszkała w jednej z galaktyk,
nie wiedziała co to ciepły, czuły dotyk.
Zawsze błąkała się sama,
od nocy do rana.
Że nigdy nikogo nie spotka- myślała,
bo tylko gwiazdy, księżyce i planety znała.
Kiedyś słyszała coś o jakiejś pani miłości
i zastanawaiała się czy u niej ona kiedys zagości.
Myślała, że miłość jest duchem jak ona,
więc szukała jej pośród cudzych gwiazd Oriona.
Lecz nie znalazła,
aż wkońcu poddała się i zapomniała.
Wtedy Bóg pomyślał dość.
Ona już dostała w kość.
Zesłał jej bratnią duszę.
I na którejś z gwiazd spotkali się.
Była trochę przerażona,
a może bardziej czuła się zagubiona,
bo ktoś nagle się pojawił,
tak z nienacka w jej życiu zjawił.
teraz razem błądzili po planecie,
szaleli w całym wszechświecie.
Aż kiedyś coś dziwnego zauważyła,
że on stał jej sie dziwnie bliski, poczuła.
Nigdy czegoś takiego nie przeżyła.
Pytała, co to, ale odpowiedzieć nie potrafiła.
Gdy kiedyś na chwilę sama została,
usłyszała, że to pani miłość, której kiedyś tak bardzo szukała.

autor

mysia3

Napisany: 2006-11-01 Dodano: 2007-01-20 13:07:19

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie